Er zouden regels moeten komen voor het belgedrag van hoogzwangere dochters. Terwijl de telefoon rinkelt flitst er telkens binnen luttele seconden van alles door mijn hoofd. Voor het geval dat iemand anders behalve ik kans ziet om het ding op te pakken (technisch gezien zo goed als onmogelijk) volgen twee korte, ondertussen reeds klassieke vragen van mijn kant: "Vera??? En.....???" Gelukkig ben ik meestal als eerste bij de finish, want mijn geroep, dwars door elk ander gesprek heen, wordt niet écht gewaardeerd door man en jongste dochter. Gistermiddag was het weer zo ver. Sprinten naar de telefoon......in gedachten zie ik mijn pasgeboren kleinkind voor me, ben alvast blij dat alles goed verlopen is, heb niet meteen door, dat de lachende, zéér aanstaande moeder doodleuk in de binnenstad aan het shoppen is op zaterdagmiddag! Verder ook alles goed en eigenlijk wil ze Irthe even spreken. Over een liedje. Een liedje!!! Verbouwereerd val ik naast de aanstaande grootvader op de bank neer....... de zeilboot komt ze in elk geval voorlopig niet meer in!
q
Eigentlich müsste es bestimmte Vorschriften geben was die Anrufe von hochschwangeren Töchtern angeht. Sobald das Telefon klingelt flitzt innerhalb weniger Sekunden alles mögliche durch meinen Kopf. Insofern jemand anders es schafft um den Höhrer vor mir zu greifen (technisch gesehen beinahe unmöglich) folgen zwei kurze, inzwischen schon klassische Fragen meinerseits: "Vera??? Und....???" Zum Glück bin ich so gut wie immer als erste beim Finish, denn meine Einmischung, ganz wurscht wer da gerade anruft, stimmt den Mann und die jüngste Tochter nicht sehr fröhlich. Gestern mittag war es wieder soweit. Ein Sprint ans Telefon..... in Gedanken sehe ich bereits mein neugeborenes Enkelkind, freue mich schon mal, dass alles gut überstanden ist, kapiere nicht gleich, dass die lachende, sehr werdende Mutter gerade ausgiebig in der Innenstadt shoppt am Samstagmittag! Ansonsten ist auch alles bestens und eigentlich möchte sie Irthe sprechen. Es geht um ein Lied. Ein Lied!!! Total aufgelöst lasse ich mich neben den werdenden Grossvater auf die Couch fallen.....vom segeln wird sie jedenfalls vorläufig ausgeschlossen!
hihi. Ik denk dat het beter is voor je gemoedsrust als ze je pas informeren wanneer de baby er goed en wel, en al blakend van gezondheid is.
BeantwoordenVerwijderenIk weet nog dat mijn ouders naar München kwamen vlak voor de geboorte van mijn tweede. De Gyneacoloog had met 38 weken gezegd dat de baby zich ieder ogenblik zou kunnen aandienen. Dus mijn ouders hals over kop in de auto gestapt en na aankomst al hijgend op de stoep geroepen: "zijn we nog op tijd?".
Nou, en toen begon het lange W-A-C-H-T-E-N. Ongeveer twee weken. Ik heb heel wat fotos uit die tijd waar ietwat verveelde en tegelijkertijd gestresste familieleden op staan. Achteraf wel geinig.
Even volhouden dus nog!