Omdat mijn volgende viltkarwei nog niet toonbaar is en het Irthe gisteren zomaar gelukt is om een foto van mij te maken waar ik opsta zoals ik het graag wil (jong (????), lachend, niet van té dichtbij, spontaan en ga zo maar door), volgt een verhaal over de hond. In hondenjaren heeft Bonnie mij ingehaald. Net als mannen (kuchel) wordt zij op leeftijd nog steeds mooier. Toen wij haar ruim acht jaar geleden gratis mochten ophalen, bleek haar rug in haar prille pup-verleden op twee plaatsen gebroken te zijn geweest. Zo véél heeft haar eerste baas van haar gehouden! Gelukkig zijn alle trauma's uit haar kindertijd al lang verdwenen. Hopelijk kunnen zij en ik nog een hele tijd samen mooier worden.
q
Weil meine nächste Filzarbeit sich noch nicht sehen lassen kann und Irthe es gestern geschafft hat um mich zu fotografieren so wie ichs gern möchte (jung (????), lachend, aus einer günstigen Entfernung, natürlich usw.), folgt eine kleine Hundegeschichte. Bonnie hat in Hundejahren mein Alter inzwischen überschritten. Wie Männer (hüstel) wird sie mit den Jahren immer schöner. Als wir sie vor gut acht Jahren "geschenkt" bekamen, stellte sich raus, daß ihr Rücken während ihrer Welpenzeit zweimal gebrochen wurde. So sehr wurde sie von ihrem ersten Herrchen geliebt! Zum Glück hat sie alle Schrecken aus der Jugend gut überstanden. Hoffentlich können sie und ich noch lange zusammen schöner werden.